a casa da conda, Mundin (Mi casita de papel )

MI CASITA DE PAPEL

Os veciños de Mundín pronto terán un novo inquilino na Casa da Conda , e quen sabe se de apelido Van Goth !.
Nas largas tardes do outono cando levábamos as vacas pra Mundin meu abuelo me ia contando e recontando a historia de cada leira , de cada prado de cada casa ,de cada lugar .
Parece que foi onte ! .De pequeno meu abuelo lembrábase de ver a seu irmao correndo con outro de Mundín polo último fio de pedra da casa antes de retellar .Seu irmao ( Pedro ) que asubiaba cancións que adeprendera nas minas de Asturias pouco tempo lle quedou para ser feliz !.Desapareceu anos máis tarde no desastre de Annual do 1921 na Guerra de Africa .

A casa da Conda fora feira pola Casa do Medio de Mundín , para apartar a un matrimonio de "porta aberta ". Alí naceu o Isidro , que anos máis tarde e emigrado en Madrid se fixo compositor , e inventou cancións como "Marusell Marusell " que soaron en toda a posguerra , pero sobre todo Isidro deixou na retina de todos os españois de posguerra a Casa da Conda , con aquel "Viviendo en mi casita de papel ".
Isidro baixaba cara a Penela e cara os Cornedos e alí se inspiraba .Xa maior as orquestras de música adicabanlle a él algunha das súas cancións cando el estaba presente .

Alí se criou tamén a señora Isaura , que co tempo emigrou a Buenos Aires . Unha vez oin acentos arxentinos na casa e baixei as escaleiras espiando quen era . Sola na cociña estaba miña abuela e cando mirou á cara da Isaura ainda que velliña miña abuela e despois de tantos anos en Buenos Aires díxolle -ti ére-la Isaura !, Cantas oliñas de leite che batín ! e ela botouse a chorar emocionada !- foron anos de moita fame ( dixo ) .

Cando Isidro estaba en Madrid déralle en arrendar a casa ó Señor Jesús e á Carme , co tempo o Señor Jesús da Conda parecía o mesmo dono da casa . Adentrábase por dentro das corredoiras de Mundín e collía camiño cara a nova sucursal do Banco Pastor que se acababa de abrir no Páramo , como lle mandaban cartas cada pouco do subsidio, el ó recibir unha carta de banco collía camiño cara él - ¿ a onde vas Jesús ? -lle decía meu abuelo sentado na pedra de fóra -vou ó banco que revaso da cantidá !.

Pero a Casa da Conda un día pechou e colgaronlle un letreiro amarillo que dicía" Moreno Vende".
Nunha tarde de vrao entrei pola porta a medio abrir , subín o cuarto e mirei dentro dun baul aberto no que había fotos vellas ( era o único de valor na casa ) .Xente que nunca vira , que nunca coñecera ,doutra época , doutro lugar , doutro tempo .Recordos do pasado que como un mosaico desfeito ningúen lograría recompoñer !.

Pronto virá o veciño Holandés á nova casa , entrara nos novos muros dunha casa con tanta historia e para el vacía de memoria . Ignorante do pasado no baul dos recordos .
Xa que así e a vida .
Pero antes desta despedida da xente de antes e da nova , que traerá nova vida ei de deixar a canción de Isidro que marcou a retina dos tempos grises da dictadura gracias á Casa da Conda e di así :



MI CASITA DE PAPEL (Radio Topolino Orquesta)

Encima las montañas tengo un nido
que nunca ha visto nadie como es,
está tan cerca el cielo que parece
que ha sido construida dentro de él.
Encima las montañas viviremos
el día que tú aprendas a querer,
y así podrás saber como es el cielo,
viviendo en mi casita de papel.
Que felices seremos los dos
y que dulces los besos serán.
Pasaremos la noche en la luna,
viviendo en mi casita de papel.
De papel, de papel, Oli-ali-yu-uuuh.


p d l